Θηρασιά: η «άγονη γραμμή» της Σαντορίνης

Αν και το μικρό νησί της Θηρασιάς βρίσκεται λίγα μόνο λεπτά μακριά από εκείνο της Σαντορίνης, το στιλ και ο ρυθμός του είναι εντελώς διαφορετικά. Από μία άποψη, αποτελεί το ιδανικό μέρος για να δει κανείς πώς ήταν η Σαντορίνη πριν να ξεκινήσει η έντονή της τουριστική ανάπτυξη. Τα λευκά σπίτια του Μανωλά, του μεγαλύτερου οικισμού του νησιού, στεφανώνουν την καλντέρα δημιουργώντας μια εικόνα αντίστοιχη εκείνης των Φηρών και της Οίας. Εδώ ωστόσο δεν θα βρείτε τουρίστες. Για την ακρίβεια, στα σοκάκια του χωριού θα συναντήσετε περισσότερες γάτες παρά ανθρώπους.

Η ατμόσφαιρα είναι τόσο ήσυχη που μπορείς να ακούσεις τον ήχο του ανέμου και τα πεσμένα λουλούδια από τις βουκαμβίλιες να θροΐζουν καθώς στροβιλίζονται στα στενά. Το κεντρικό σοκάκι του Μανωλά οδηγεί στην πολύχρωμη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. Οι μπλε, πορτοκαλί και κίτρινες πινελιές που διακοσμούν τον τρούλο και την πρόσοψή της αποτελούν μια ευχάριστη απόκλιση από το τυπικό μπλε και λευκό των εκκλησιών των Κυκλάδων.

Λόγω της θέσης της, η Θηρασιά αποτελεί το ιδανικό σημείο για να απολαύσει κανείς τη θέα της Σαντορίνης. Ειδικά τα βράδια με πανσέληνο, οι ντόπιοι λένε ότι είναι μαγική η θέα του φεγγαριού καθώς ανατέλλει πάνω από την αντικρινή καλντέρα της Σαντορίνης.

Η Θηρασιά μπορεί να αρχίσει σιγά-σιγά να αλλάζει μόλις ανοίξει τις πόρτες του το πρώτο ξενοδοχείο του νησιού, το οποίο χτίστηκε στην άκρη του Μανωλά. Μέχρι τότε, το πιο ζωντανό σημείο στο νησί είναι η ταβέρνα Αγκίστρι στην παραλία της Ρίβας. Εκεί, η κυρία Άννα, ο κύριος Νίκος θα σας κάνουν να νιώσετε σαν στο σπίτι σας με το περιποιημένο τους φαγητό.

Η Θηρασιά αποτελεί την «άγονη γραμμή» της Σαντορίνης. Είναι ένα μέρος για να ρίξει κανείς ρυθμούς και να περάσει μια μέρα χωρίς σύγχρονες πολυτέλειες και αντιπερισπασμούς. Δεν έχουν άδικο όσοι την παρομοιάζουν με ένα ταξίδι στη δεκαετία του ’60.